Τα Τσέρια, ένα χωριό του Δήμου Δυτικής Μάνης που βρίσκεται στη πλαγιά του Ταϋγέτου, πάνω από τη Καρδαμύλη δίκαια ονομάζεται μπαλκόνι της Μάνης, λόγω της εκπληκτικής θέας που προσφέρουν. Απέχουν 19 χλμ. από την Στούπα, και 36 χλμ. από την Καλαμάτα. Αποτελείται από τους ακόλουθους έξι συνοικισμούς που είναι σε διαφορετικό υψόμετρο:
1. ΑΝΩ ΤΣΕΡΙΑ υψόμετρο 700-750 μέτρα
2. ΓΙΑΤΡΕΪΚΑ υψόμετρο 720 μέτρα
3. ΖΑΧΑΡΙΑΣ (Λιμπόχοβα), υψόμετρο 680 μέτρα
4. ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ (Κοψολεμέϊκα), υψόμετρο 630 μέτρα
5. ΠΕΔΙΝΟ (Κουτσιμαρέϊκα), υψόμετρο 600 μέτρα
6. ΛΕΦΤΙΝΙ υψόμετρο 650 μέτρα
Εντυπωσιακή είναι η κυκλική διάταξη που είναι κτισμένοι οι οικισμοί για να ελέγχεται η πρόσβαση στην περιοχή και για να είναι εύκολή η διαφυγή σε περίπτωση επίθεσης. Το όνομα Τσέρια προήλθε από τη λέξη Κέρια (με τσιτακισμό του γράμματος ‘’Κ’’ που προφέρετε ‘’ΤΣ’’) ή από τις πολλές τσερατσιές (χαρουπιές) που έχει η περιοχή. Υπόψη ότι το αρχαίο «κεράτιον», με τσιτακισμό, τσεράτσι σημαίνει χαρούπι, ξυλοκέρατο. Άλλη άποψη είναι ότι η λέξη είναι Σλάβικη και σημαίνει πετρώδη τόπο. Στα Άνω Τσέρια, τον μεγαλύτερο συνοικισμό, ο επισκέπτης θα συναντήσει αρκετές εκκλησίες του 19ου αιώνα. Το όνομα Γιατρέϊκα προήλθε από τους πρώτους κατοίκους του οικισμού, που εγκαταστάθηκαν εκεί απόγονοι των Ιατρών ή Μεδίκων (Medici = Ιατροί) που ήρθαν από το Οίτυλο. Κατά παράδοση οι πρόγονοι των Μεδίκων κατάγονταν από τη Φλωρεντία. Στα Γιατρέικα, υπάρχει το καθολικό του Προφήτη Ηλία. Ο συνοικισμός Λιμπόχοβα το 1960 μετονομάστηκε σε Ζαχαριά, επειδή εκεί δολοφονήθηκε ο αρματωλός Ζαχαριάς Μπαρμπιτσιώτης στον πύργο του κουμπάρου του, Κουκέα. Δεσπόζει ο Πύργος του Κουκέα, που κτίστηκε το 1800, γνωστός και ως Πύργος του Ζαχαριά καθώς και η προτομή του Ζαχαριά. Από το κόψιμο των λαιμών δύο παιδιών ο συνοικισμός ονομάστηκε Κοψολαιμέικα. Το 1960 ο συνοικισμός μετονομάστηκε σε Καταφύγιο γιατί στην νότια άκρη του υπάρχουν σπηλιές που λέγονται Καταφύγγια (Καταφύγια). Στις σπηλιές αυτές κρύβονταν στα παλιά χρόνια οι κάτοικοι για να προφυλαχτούν από τους πειρατές. Σε αγκωνάρι του σπιτιού του Ηλία Ταβουλαρέα υπάρχει χρονολογία 1745 άρα ο συνοικισμός άρχισε να κτίζεται το δεύτερο τέταρτο του 17ου αιώνα. Ο συνοικισμός Κοτσιμαρέικα ονομάστηκε έτσι από το επώνυμο του πρώτου οικιστή. Το επώνυμο Κοτζημάρης αναγράφεται στην κτητορική επιγραφή της παλαιότερης εκκλησίας του Ταξιάρχη ή Χάρου, όπως αποκαλούν την εκκλησία οι ντόπιοι. Το 1956 ο συνοικισμός μετονομάστηκε σε Πεδινόν, επειδή είναι κτισμένος σε πεδινή τοποθεσία. Σύμφωνα με τα γραμμένα ο συνοικισμός άρχισε να κτίζεται στο τέλος 17ου αιώνα και μετά έκτισαν την εκκλησία. Στην περιοχή υπάρχουν πολλές εκκλησίες, κτισμένες σε ρυθμό βασιλικής. Τέλος, το παλαιό Λεπτίνι ή Λεφτίνι εγκαταλείφθηκε σε άγνωστη εποχή από τους κατοίκους του εξ’ αιτίας καταστροφής των σπιτιών από εχθρικές επιδρομές είτε από ασθένειες επειδή η περιοχή εμαστίζετο από ελονοσία διότι υπήρχαν έλη.
Ο οικισμός μεταφέρθηκε 800 περίπου μέτρα νοτιότερα, όπου βρίσκεται ως σήμερα. Υπάρχουν μερικά ερείπια που μαρτυρούν την ύπαρξη σπιτιών στην τοποθεσία Κάτω Χώρα. Στην τοποθεσία Αϊ Βασίλης υπάρχουν δύο λιθάρια πρωτόγονου ελαιοτριβείου διαμέτρου 0,95μ. και πάχους 0,25 μια τοποθεσία ονομάζεται “Καμίνια” γιατί εκεί φαίνεται ότι υπήρχαν Καμίνια για το ψήσιμο των κεραμιδιών. Σήμερα βρίσκονται μερικά στις σκεπές παλαιών σπιτιών. Ανασκαφές έχουν φέρει στο φως παλαιά νομίσματα καθώς και ένας μικρός κούρος που σήμερα βρίσκονται στο Μουσείο Καλαμάτας. Η πρώτη αναφορά για τα Τσέρια βρίσκεται σε κατάλογο του 1618 ως Ceria di Adruvista, αλλά ο οικισμός Λεφτίνι των Τσερίων είναι ο αρχαιότερος. Εμφανίζεται για πρώτη φορά σε Βενετική πηγή το 1480, ως castello Lestini και casale Leftini. Στις αρχές του 17ου αιώνα η περιφέρεια της Ανδρούβιστας εμφανίζεται με 10 οικισμούς και 430 οικογένειες συνολικά. Τα Τσέρια ήταν πασίγνωστο χωριό για τους καλούς χτιστάδες και πετροπελεκητές που είχε, γι αυτό και τα σπίτια εδώ είναι αληθινά μνημεία . Ακόμα και σήμερα σε κοντινές θέσεις, διακρίνονται τα σημεία εξόρυξης της πέτρας και της τίκλας, που τη χρησιμοποιούσαν για τις στέγες των οικοδομημάτων, όπως και κρυσταλλικός σχιστόλιθος, που είναι ιδανικός ως ακόνι για τρόχισμα εργαλείων. Μεγάλη ήταν η συμβολή των Τσεριωτών στον αγώνα για την απελευθέρωση από τους Τούρκους.
