Πηγαίνοντας κάποιος από την Καλαμάτα, προς τη Μεσσηνιακή Μάνη, στο ξενοδοχείο Messinian Bay, ο δρόμος χωρίζεται στα δυο. Αριστερά οδηγεί στα πρώτα χωριά της Μάνης και ευθεία ακολουθεί την ακτογραμμή της μικρής μεσσηνιακής Μάνης. Περνά από τα παραθεριστικά θέρετρα της Μικρής Μαντίνειας, του Αρχοντικού και της Αβίας και καταλήγει στις Κιτριές. Η απόσταση είναι 15 χιλιόμετρα από την Καλαμάτα.
Η διαδρομή πολύ γραφική, περνά από μικρούς οικισμούς, αγγίζει τη θάλασσα και βλέπει τους λιλιπούτιους ορμίσκους, ενώ πού και πού αφήνει τα παραθαλάσσια και εισβάλει με στροφές στην ενδοχώρα, μέσα από ελιές και περιβόλια. Οι Κιτριές βρίσκονται μετά την πασίγνωστη παραλία της Σάντοβας. Ο δρόμος στενός και κατηγορικός μπαίνει μέσα στον μικρό οικισμό και φτάνει μέχρι τη θάλασσα.
Οι Κιτριές ονομάζονται και “Σκοτεινός Ταΰγετος” γιατί τα βουνά γύρω από την περιοχή κρύβουν τον ήλιο τις πρωινές ώρες της ανατολής. Οι Κιτριές γνώρισαν μεγάλη άνθηση στα χρόνια της τουρκοκρατίας και ενετοκρατίας και ήταν έως και τον 19ο αιώνα, που κατασκευάστηκε το λιμάνι της Καλαμάτας, το μοναδικό λιμάνι της Μεσσηνίας με ανεπτυγμένο εμπόριο στο λάδι, βελανίδι, πρινοκόκκι και μετάξι. Ήταν η έδρα των τεσσάρων, από τους οκτώ ηγεμόνες της Μάνης και η περιοχή εξόρμησης του ένοπλου αγώνα κατά των Τούρκων, με πρώτη επιτυχία την απελευθέρωση της Καλαμάτας.
Λίγες ταβέρνες, κυρίως ψαροταβέρνες, ένα μικρό λιμανάκι για βάρκες αριστερά και μια παραλιούλα τόση δα είναι ότι έχει να επιδείξει το μέρος των Κιτριών. Παρ όλα αυτά, είναι τόσο μεγάλη η γοητεία της περιοχής, που συγκεντρώνει πλήθος κόσμου τους καλοκαιρινούς μήνες. Πιστεύεις για κάποιες στιγμές πως βρίσκεσαι σε νησί. Ένα μέτριο, με μέγεθος, πάρκινγκ, που ουσιαστικά αποτελεί τον χώρο ανάμεσα στις ταβερνούλες, ή την πλατεία του οικισμού, ή το άπλωμα μπρος στη θάλασσα, ή τέλος πάντων, ότι όνομα θέλει ο καθείς να του δώσει, αναλόγως της χρήσης του, μπορεί να φιλοξενήσει κάποια αυτοκίνητα. Τα υπόλοιπα πρέπει να μείνουν επάνω ψηλά στον κεντρικό δρόμο και οι επισκέπτες να κατέβουν με τα πόδια μέχρι τη θάλασσα. Το τελευταίο σπίτι δεξιά, το πετρόκτιστο είναι το σπίτι του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, αλλά δεν είναι επισκέψιμο. Συνεχίζοντας δεξιά, περνάς μέσα από τα τραπεζάκια της ταβέρνας και ένα πέτρινο μονοπάτι οδηγεί σε μια κυριολεκτικά κρυφή και αποκλειστική παραλία, λίγων μόλις μέτρων. Αν πας αριστερά από το πάρκινγκ-πλατεία-απλωσιά, πάλι θα περάσεις μέσα από τα τραπεζάκια μιας ψαροταβέρνας, για να φτάσεις σε ελάχιστα μέτρα στο μικρό λιμανάκι με τις πολύχρωμες βάρκες. Ο όρμος κλείνει με το ακρωτήρι, στην άκρη του οποίου βρίσκεται ο παλιός Φάρος των Κιτριών, ένα από τα πιο γνωστά κτίσματα της Μάνης.
ΦΑΡΟΣ ΤΩΝ ΚΙΤΡΙΩΝ
Τετράγωνος φάρος που κατασκευάστηκε το 1892. Μοιάζει με πυργόσπιτο της Μάνης. Στην αρχή λειτουργούσε με πετρέλαιο και η εμβέλειά του έφτανε τα 10 ναυτικά μίλια. Κατά το Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο καταστράφηκε τμήμα του και παρέμεινε σβηστός. Το 1945 επισκευάστηκε και εντάχθηκε και πάλι στο δίκτυο. Σήμερα λειτουργεί πλέον αυτόματα, με ηλιακή ενέργεια. Το ύψος του πύργου του είναι 11 μέτρα και το εστιακό του ύψος είναι 31 μέτρα.
