Στη περιοχή του Αγίου Νικολάου, 500 μέτρα μετά το χωρίο Αγ. Δημήτριος στον δρόμο προς Τραχήλα, βρίσκεται το ανεκμετάλλευτο σπήλαιο Καταφύγι Σελίνιτσας. Σύμφωνα με τους ειδικούς, το σπήλαιο αυτό είναι ένα από τα μεγαλύτερα της Ελλάδας. Παλαιότερα, ένας υπόγειος ποταμός διέσχιζε το σπήλαιο, διανοίγοντας μέσα σε μάρμαρο στοές και κανάλια. Το Καταφύγι έχει διαδρόμους μήκους 900 περίπου μέτρων, το συνολικό μήκος του όμως προσεγγίζει τα 2.000 μέτρα και συνολική έκταση 2.700 τετραγωνικά. Η σημερινή μεγαλοπρεπής είσοδος του σπηλαίου αποτελούσε την έξοδο του παλαιού ποταμού. Αποτελεί ένα μοναδικό μνημείο της φύσης όπου οι τεράστιες επίπεδες πλάκες ασβεστόλιθου με τεμάχια μαρμάρου δημιουργούν ένα φυσικό αμφιθέατρο γύρω από την είσοδο του σπηλαίου. Το σπήλαιο έχει και παράλληλη είσοδο για σπηλαιοκατάδυση. Η πορεία μέσα στο σπήλαιο είναι εύκολη και σηματοδοτημένη με φανερά βέλη. Το σπήλαιο διαθέτει ένα τεράστιο θάλαμο, από τους μεγαλύτερους ίσως με παρόμοιες διαστάσεις. Φοβερός ο λιθωματικός διάκοσμος, ο οποίος γίνεται καλύτερος βαθύτερα τόσο από πλευράς φυσικής συντήρησης αλλά και από έλλειψη ανθρώπινης καταστροφής. Αίθουσες «διαμάντια» όπως χαρακτηρίζονται επειδή λαμπυρίζουν από τις αντανακλάσεις από τα φώτα των φακών. Αποτελεί δυσπρόσιτη σπηλιά με μεταβυζαντινό προστατευτικό τείχος, και υπήρξε ιδανική κρυψώνα για πολλούς ανθρώπους (για αυτό και η ονομασία “καταφύγι”), ιδίως στα χρόνια της Τουρκοκρατίας αλλά όχι μόνο. Θα πρέπει πάντως να αναφερθεί η σημαντική ζημιά που έχει υποστεί από ανεγκέφαλους επισκέπτες.
Στη περιοχή της Τραχήλας, βρίσκεται το σπήλαιο Καταφύγι Τραχήλας. Η πρόσβαση γίνεται μετά από πορεία 1 ώρας, περίπου, διασχίζοντας ένα δύσκολο μονοπάτι κατά μήκος της ακτογραμμής. Η εντυπωσιακή είσοδός του είναι προφυλαγμένη από τοίχο με μικρό άνοιγμα που φωτίζει το χώρο. Τα σύγχρονα αγγεία που βρέθηκαν εκεί μαρτυρούν ότι είχε χρησιμοποιηθεί σε νεότερες εποχές ως καταφύγιο από τους κατοίκους της περιοχής για να αποφύγουν εχθρικές επιδρομές. Πρόκειται για ένα θαυμάσιο τριώροφο σπήλαιο και οι αίθουσές του έχουν μεγαλόπρεπο διάκοσμο με τεράστιες κολόνες, σταλακτίτες και σταλαγμίτες. Έχει πλούσια σπηλαιολογική πανίδα (χειρόπτερα, δολιχόποδα) και έχουν βρεθεί ίχνη παλιότερης και μεσαιωνικής κατοίκησης. Υπάρχουν κατά τόπους συλλογές νερού, ενώ έχουν βρεθεί και αντικείμενα νεώτερων χρόνων. Στον τελευταίο όροφο φωλιάζουν εκατοντάδες νυκτερίδες, οι οποίες εισέρχονται από δεύτερο εξωτερικό άνοιγμα που βρίσκεται ψηλότερα από την είσοδο του σπηλαίου.
Κοντά στο χωριό Προάστιο περνώντας την παραλία του Φονέα πηγαίνοντας για την Στούπα, βρίσκετε το εξαιρετικής φυσικής ομορφιάς ενάλιο σπήλαιο Καταφύγι Βατσινίδη 25μ. δεξιά από τον δρόμο. Το σπήλαιο είναι συνολικής έκτασης 2.400 τ.μ. από τα οποία τα 1.100 τ.μ. καλύπτονται από θαλασσινά νερά.
Έχει 2 εισόδους ασφαλισμένες με τοίχο για την προστασία κατοίκων που κατέφευγαν σε αυτό καθώς και δυο τεράστιους θαλάμους με μεγάλες λίμνες θαλασσινού νερού και άλλες μικρότερες που συνδέονται με διαδρόμους.
Ο πρώτος θάλαμος έχει διαστάσεις 31×66 μέτρα, ενώ καλύπτεται από λίμνη 16×52 μέτρα. Στην οροφή του πρώτου θαλάμου υπάρχει μια τρυπά που βοηθάει τον ήλιο να διέρχεται και να δημιουργεί κύκλους στην επιφάνεια της λίμνης του και το εντυπωσιακό μπλε-ηλεκτρίκ χρώμα. Λιμναίος διάδρομος οδηγεί στο δεύτερο θάλαμο του Σπηλαίου, διαστάσεων 36×55 μέτρων, που διαθέτει δύο λίμνες. Στις λίμνες του Σπηλαίου Βατσινήδη παρατηρήθηκαν επιπεδωμένες επιφάνειες σαν αποβάθρες και τοίχοι από ξερολιθιά, σκεπασμένες από σταλακτιτικό διάκοσμο που μαρτυρούν την παλαιότατη εγκατάσταση ανθρώπων μέσα στο σπήλαιο.
Στη διαδρομή Καλαμάτας – Κιτριών – Δολών , λίγο μετά το χωριό Καλλιανέϊκα, σε απόσταση 40-50m πάνω από το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου, μέσα στο χωράφι του Λυκούργου Γαϊτάναρου, υπάρχει το ομώνυμο βάραθρο. Το όνομα Σπήλαιο Λυκούργου, το έδωσε η διάσημη σπηλαιολόγος Άννα Πετροχείλου μετά την εξερεύνησή του, επειδή ο Λυκούργος παραχώρησε το κτήμα στην κοινότητα. Οι διάδρομοι του Σπήλαιο Λυκούργου υπερβαίνουν τα 300μ. σε μήκος, με πολλές εναλλαγές κλίσεων, και η συνολική του έκταση είναι 1.000 τ.μ.. Η είσοδος στο Σπήλαιο Λυκούργου γίνεται από τρύπα στο έδαφος και ακολουθεί κάθετο φυσικό πηγάδι 25μ., το κατέβασμα του οποίου απαιτεί σπηλαιολογικές γνώσεις και κατάλληλο εξοπλισμό. Το Σπήλαιο Λυκούργου διανοίγεται σε τρεις ορόφους-επίπεδα, στολισμένους με πολύχρωμα εντυπωσιακά λιθωματικά συγκροτήματα. Αμέσως μετά την πρώτη στροφή, οι σταλακτίτες καλύπτουν σχεδόν κάθε σημείο της οροφής και των τοιχωμάτων. Η σταγονοροή των σταλακτιτών έχει δημιουργήσει δάσος από συμπλέγματα και κολόνες. Εκπληκτικός είναι και ο μικροδιάκοσμος του Σπηλαίου με τους περίφημους «ελικτίτες» – διαφανείς σταλακτίτες-μινιατούρες – που αψηφούν τους νόμους της βαρύτητας και ελίσσονται προς όλες τις κατευθύνσεις.
