Το Εξωχώρι, χωριό της Μεσσηνιακής Μάνης , αναπτυγμένο στις παρυφές του Ταϋγέτου σε υψόμετρο 500 μ., απέχει 8 χιλ. από την Καρδαμύλη και 43 χιλ. από την Καλαμάτα. Ορεινό χωριό αποτελούμενο από 4 οικισμούς το Εξωχώρι, το Νίκοβο, τα Πρίπιτσα και τη Χώρα.
Μέχρι το 1932 διατηρούσε το όνομα “Ανδρούβιστα”, του οποίου πρώτη μνεία γίνεται σε ιστορική πηγή του 13ου αι. Η Ανδρούβιστα αποτελούσε κλειδί διόδου από τη Λακωνία προς τη Μεσσηνία και δεν ήταν ένα χωριό, αλλά μια περιοχή διάσπαρτη με πολλούς μικροοικισμούς, που είχε ως κέντρο τη Χώρα. Στις αρχές του 17ου αιώνα η περιφέρεια εμφανίζεται με 10 οικισμούς και 430 οικογένειες συνολικά. Η Ανδρούβιστα βρισκόταν στη “Βασιλική οδό” που συνέδεε την Καρδαμύλη με τη Σπάρτη και το Μυστρά. Από την ίδια οδό πέρασαν και εγκαταστάθηκαν τον 1ο αιώνα π.Χ. στους ορεινούς όγκους του Ταϋγέτου οι “Ελευθερολάκωνες” , η παρουσία των οποίων μαρτυρείται από ενεπίγραφη μαρμάρινη πλάκα – Αγία Τράπεζα στο Ναό του Αγ. Νικολάου Αναστασαίων στη Χώρα Εξωχωρίου. Από τον ίδιο δρόμο περνούσαν και οι Παλαιολόγοι, οι τελευταίοι βυζαντινοί αυτοκράτορες, όταν παραθέριζαν στο Αρχοντικό (Παλιόχωρα) της Αβίας. Η Ανδρούβιστα ήταν η ορεινή και οχυρή παλαιά πρωτεύουσα όχι μόνο της Μεσαιωνικής, αλλά και της αρχαίας Καρδαμύλης, ενώ η οικογένεια των Τρουπάκηδων είχε ως πρώτη έδρα τη Χώρα.
Ήταν έδρα επαρχίας με τον εκπληκτικό αριθμό 100 εκκλησιών. Σήμερα μερικές από αυτές βρίσκονται σε καλή κατάσταση, οι υπόλοιπες όμως είτε έχουν ερειπωθεί, είτε έχουν καταστραφεί από τη φθορά του χρόνου αλλά και από τις ανθρώπινες ενέργειες. Στη περιοχή ξεχωρίζουν οι πύργοι Φασέα, Πατριαρχέα, Προκοπέα, Zερβέα και Κιτρινιάρη του 1786.
